અમે કોમળ કોમળ.
હળવા તે હાથે ઉપાડજો રે અમે કોમળ કોમળ.
સાથરે ફૂલડાં ઢાળજો રે અમે કોમળ કોમળ…
આયખાની આ કાંટ્યમાં રે અમે અડવાણે પગ,
રૂવેં રૂવેં કાંટા ઊગિયા રે અમને રૂંધ્યા રગેરગ,
ઊના તે પાણીએ ઝારજો રે અંગ કોમળ કોમળ,
ખેપનો થાક ઉતારજો રે અમે કોમળ કોમળ…
પે’ર્યાં ઓઢ્યાંના ઓરતા રે છોગે છેલ ગુલાબી,
આંખમાં રાત્યું આંજતા રે અમે ઘેન ગુલાબી.
કેંડિયે કોયલ ગૂંથજો રે અમે કોમળ કોમળ,
ફૂમતે મોર ગે’કાવજો રે અમે કોમળ કોમળ…
હાથ મૂકી મારે કાળજે રે પછી થોડુંક લળજો :
– ભવ ભવ આવાં આકરાં રે અમને જીવતર મળજો !
– ભવ ભવ આવાં આકરાં રે અમને જોબન ફળજો !
કેવા જીવ્યાના અભરખા રે હતા કોમળ કોમળ !
ફૂલના પોઢણ સાથરા રે કેવા કોમળ કોમળ !